U Srbiji se početak gajenja maline vezuje za kasni XIX vek, tačnije 1880. godinu. Smatra se da su srpski iseljenici doneli prve značajne sorte iz SAD-a i to najpre u valjevski, a potom i u čačanski kraj. Početak robne proizvodnje vezuje se za kasne pedesete godine XX veka, kada se i definišu oblasti gajenja, prvenstevno u ariljskom, podrinjskom i podkopaoničkom kraju. 

Kombinacija raznolikih karakteristika reljefa, guste hidrološke mreže i klimatskih obeležja stvara uslove u kojima ovaj plod dobija specifični kvalitet i svojsta priznata od kupaca sa domaćeg i svetskog tržišta. Povoljni prirodni uslovi ivanjičkog područja i spremnost poljoprivrednih proizvođača da prihvataju posebne tehnologije gajenja, omogućili su stvaranje prepoznatljivog kvaliteta i visokih prinosa  maline.

Prvi žbunovi maline u Srbiji zasađeni kao ukrasna biljka po okućnicama i baštama imućnih ljudi i ljubitelja voćarstva.

Plodovi najzastupljenijih sorti u ariljskom području su srednje krupni do krupni, gde svaki teži 4-5 grama, čvrstog mesa koje je dobrog kvaliteta, prijatne arome i slatko nakiselog vinastog ukusa. Sadržaj suve materije u svežim plodovima maline i međusobni odnos najvažnijih sastojaka predstavlja osnovni parametar za merenje kvaliteta, upotrebne vrednosti i vrednosti u tehnološkom smislu.