Za sve veći broj domaćih i stranih turista, odlazak u Ljuboviju  je pravi izbor i doživljaj! Ovo prelepo mesto na Drini i bogat etno turistički sadržaj koji nudi, izuzetna gostoljubivost domaćina, učiniće vaš boravak nezaboravnim.

Ljubovija je opština u zapadnoj Srbiji i ima površinu od 356 km2. Stanovnici ovaj kraj zovu Azbukovica, a sebe Azbukovčanima. Prema popisu iz 2002. opština Ljubovija ima oko 17.232 stanovnika, a 1961. godine imala je 25.000 žitelja. Znatan deo odselio se u Mačvu, ali i u Srem, područje Valjeva, Novog Sada, Beograda i drugih gradova. Najveće mesto je Ljubovija, sa oko 5.000 stanovnika, a postoji još 27 uglavnom manjih sela od kojih su najveća Crnča i Vrhpolje.

Ljubovija je dobila ime po begu Ljuboviću, koji je u vreme društvenog i ekonomskog uspona, sagradio kulu iznad polja Drabića. Oblast na kojem se Ljubovija prostire bila je naseljena u praistorijsko i antičko doba, što svedoče brojni i arheološki nalazi.

Najveći prirodni potencijal ovog kraja nalazi se na nadmorskoj visini od oko 190 m na ulazu u Azbukovicu, između Ljubovije i Bajine Bašte, kod mesta Okletac i 160 m kada je napušta kod Velike reke. Široka je oko 50 - 200 m, gradi brojna ostrva – ade i teče kroz Azbukovicu u dužini od 38 km.

Rado viđeni ribolovački trofeji su mladica, lipljan, pastrmka, som, skobalj, šaran, mrena, klen,… Pruža velike mogućnosti za razvoj sportsko-rekreativnog turizma. Već tradicionalna manifestacija "Drinska regata" održava se svake druge subote jula i okuplja veliki broj posetilaca, a ljubitelji splavarenja imaju priliku da uživaju u njenim čarima.

Manastir "Sv.Nikolaj Srpski" pravoslavni biser Ljubovije, smešten je u podnožju Sokolske planine, ispod najvišeg vrha Rožnja , udaljen je od Ljubovije 15 kilometara. Predstavlja prirodnu granicu izmedu Azbukovice i Rađevine. U tradiciji srpskog naroda ima posebno značenje, pre svega ostao je simbol nepobedivosti i jedan od poslednjih uporišta Turske vlasti u Srbiji.

Sve vreme bitisanja tvrđave, uz ovaj objekat širilo se njegovo predgrađe zaštićeno palisadom, a kasnije i zidom, utvrđenjem. Manastir je zadužbina episkopa šabačkog gospodina Lavrentija. Posvećen je Sv. vladici Nikolaju Velimiroviću koji se slavi 03.maja. Crkva, u čijem oltaru se čuva deo moštiju Sv. Vladike Nikolaja, sagrađena je 1994. godine i pripada moravskom stilu. Drvorezbareni ikonostas je rađen u baroknom stilu i pozlaćen je 24 - karatnim zlatom, dok je ikone u vizantijskom stilu živopisala i manastiru poklonila sestra Krstana Tasić, poznati ikonopisac. U krugu manastirskog kompleksa nalazi se muzej, konak i veći smeštajni objekat "Dom Nikolaja Velimirovića", koji raspolaže smeštajnim kapacitetom koji može da primi 200 gostiju.