Levač je deo Šumadije, u isto vreme i jedan od najpitomijih delova centralne Srbije. Prirodni potencijal su brežuljkasti predeli između Juhora i Gledićkih planina, čisti izvori, reke, klisure, lekovito bilje, divljač.

Gledićke planine, na čijim obroncima se Levač prostire, pružaju se u pravcu Trstenika na jugu i Kragujevca na severu dužinom od 35-40 km, zatim Rekovca na istoku i Gruže na zapadu. Prosečna širina Gledićkih planina iznosi oko 20 km, pa ove planine zauzimaju oko 800 km². Osim što zauzimaju veliko prostranstvo ove planine su, pored Rudnika, najviše u Šumadiji. Njihv najviši vrh je Samar (922 m).

Inače, od desetak šumadijskih planina Gledićke se smatraju najlepšim, pre svega zbog njhovih prirodnih lepota, retkosti i znamenitosti. Deo Gledićkih planina koji zauzima prostor opštine Rekovac najviše karakterišu brojne živopisne klisure koje usecaju Kalenićka i Županjevačka reka, kao i reka Dulenka.

Levač se prostire u središnjem delu Srbije i u jugoistočnom delu Šumadije. Ovaj prostor, u obliku levka između Gledićkih planina i Juhora okružuju reke Gruža, Lepenica, Belica i Temnić. U srpskoj istoriji pominje se krajem 12. veka. Od Vizantije je oslobođen 1183. godine, za vreme vladavine Stefana Nemanje. Naziv mu je dao, kaže predanje, knez Lazar Hrebeljanović, jer se nalazi s leve strane Velike i Zapadne Morave. Zaklonjen planinama i posmatran sa visine liči na veliki levak, a ceo ovaj kraj od oko 366 km² poznat je po voćarima i vinogradarima koji za pretakanje rakije i vina upotrebljavaju levak.

Seoski turizam

Sela brdsko-planinskog tipa u opštini Rekovac imaju izvanredne uslove za pružanje turističkih usluga. Naseljeno mesto Kalenićki Prnjavor kao reprezent ovog dela turističke ponude poseduje sve pogodnosti neophodne za prerastanje u turističko naselje. U tom smislu je urađen regulacioni plan za ovo naseljeno mesto. Težište regulacionog plana je na zaštiti narodnog graditeljstva i tradicionalnih delatnosti, razvoju kulturnog, ekološkog i seoskog turizma.

Eko turizam

drvoNa desnoj strani puta Belušić - Oparić, više od 150 godina svojim neobičnim izgledom privlači pažnju drvo stare jabuke u narodu ovog kraja poznato kao "zlo drvo". Reč je o endemskoj jabuci, visokoj oko 3.5 m i isto toliko širokoj. Ona predstavlja ostatak stare flore i uspeva samo u određenim klimatskim uslovima. Svake druge godine rađa sitne plodove koje niko ne ubira. Ne zna se koliko je stara.
Meštani susednih sela zaziru od ovog drveta jer ono za sebe vezuje priče i legende tragičnog kraja. Svakome ko je pokušao da ga poseče ili odlomi granu dogodila se nesreća.

Ne pokušavajući da proveri da li su ovo samo legende ili je drvo zaista toliko moćno, direktor firme koja je asfaltirala put Belušić - Oparić odlučio je da se drvo ne poseče, kako je projektom bilo predviđeno, već je na toj deonici ostavljena krivina.
Ovo misteriozno drvo predstavlja znamenitost i turističku atrakciju Levča.