U jugoistočnom Banatu, tamo gde se završava Karpatski planinski venac, a počinju vršačke planine, tamo gde se mešaju vazdušne struje i različiti klimatski uticaji smestio se Vršac-jedan od najlepših vojvođanskih gradova. Ova stara varošica, pored ostalog, poznata je po tome što deo njene teritorije zauzima prostor prirodnog rezervata Deliblatska peščara, poznat kao ’’Evropska sahara’’. Pored bogatstva starih zdanja raznovrsnih stilova, crkava i kulturnih institucija, Vršac i njegova okolina čuvari su još jedne vrednosti. Ta vrednost predstavlja simbiozu iskustva, veštine, tradicije i ljubavi. I sve to staje u dve reči: Vršačka šunka.

 Za proizvodnju Vršačke šunke koristi se svinjsko meso prve kategorije i to belih, mesnatih svinja rase landras, jorkšir i njihovih meleza, kao i svinja drugih mesnatih rasa, odnosno njihovih meleza kao što su durok i hempšir. Njihova masa pri klanju iznosi od 130 do 200 kg. Nakon proizvodnje i obrade butovi se suvo sole sitnom morskom solju koja se utrljava u mesnate delove, a takođe i u kožu. Količina soli se kreće od osam do deset procenata od mase buta. Pored soli u but se utrljava i beli luk. Nakon ceđenja butovi se dime sedam do četrnaest dana, pretežno bukovim strugotinama sa dodatkom ploda kleke, na temperaturi od deset do petnaest celzijusovih stepeni. Zrenje se obavlja u namenskim prostorijama u prirodnim atmosferskim uslovima i traje od dvanaest do osamnaest meseci.