Đerdapsko područje, gde se na desnoj (srpskoj strani) nalazi i Nacionalni park „Đerdap", čini prirodni sistem od nekoliko klisura i kanjona, visokih i strmih stranica, ispresecan širokim i otvorenim dolinama.Najinteresantnija grupa biljaka Đerdapa svakako su tercijarni relikti, drevne vrste koje su opstale do danas.

Jedna od mnogobrojnih reliktnih vrsta u Đerdapu, jeste mečja leska (Corylus colurna ), koja se u Evropi mestimično nalazi po klisurama i kanjonima centralnog dela Balkanskog poluostrva, u Đerdapu obrazuje guste i stare sastojine pomešane s drugim reliktnim vrstama.mečja leska

Pitomi orah ( Juglans regia ) takođe reliktna vrsta, autohtonog porekla, široko je rasprostranjen od obala Dunava do 600mn.v.Pored mezijske bukve (Fagus moesiaca ), koja je široko rasprostranjena u Đerdapu obrazujući mešovite zajednice sa drugim listopadnim i čisto reliktnim vrstama, ovde se sreće i istočna bukva(Fagus orientalis), klokočika (Staphylea pinata), pančićev maklen (Acer intermedium), jorgovan(Syringa vulgaris), koprivić(Celtis australis).

Među reliktima dendroflore koji žive u šumama Đerdapske klisure nalazimo i večno zeleno drveće i žbunove, kao što su božikovina ili zelenika (Ilex aquifolium), maslinica ili lovorolisni jeremičak (Daphne laureola) , mekolisna veprina (Ruscus hypoglossum.) i tisa (Taxus baccata).

Osim reliktnih vrsta, dendrofloru Đerdapa sačinjavaju i mnoge vrste drveća i žbunova koje možemo da shvatimo kao savremene tipove. Danas u u Đerdapskoj klisuri, ali i u drugim refugijumima Balkanskog poluostrva, zajedno žive i drevne reliktne postglacijalne vrste rodova, kao što su hrast, javor, jasen, brest, lipa, glog, grab itd.